A Palabra no V Domingo de Coresma – Ciclo C

GALEGO

Primeira Lectura     Is 43, 16-21

Velaí procuro a renovación e darei de beber ao meu pobo

LECTURA DO LIBRO DO PROFETA ISAÍAS

            Así fala o Señor, que fixo un camiño polo mar e unha verea polas augas impetuosas,

que fixo saír carros e cabalos, un exército moi poderoso.

            Eles deitaranse e non se levantarán, apagáronse coma a torcida dun candil, extinguíronse.

Non vos lembrades das cousas pasadas? Non comprendedes as cousas antigas?

            Ollade: eu estou facendo algo novo; xa agroma: non vos dades conta?

Si, vou abrir un camiño no deserto, ríos na estepa.

            Os animais do campo honraranme, os chacais e os poliños da avestruz,

porque porei augas no deserto, ríos no ermo,

para darlle de beber ao meu pobo, ao meu escollido,

ó pobo que eu criei para min, e que contará a miña loanza.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL     Sal 125, 1-2ab. 2cd-3. 4-5. 6

R/. (3): O Señor fixo connosco cousas grandes, estamos cheos de alegría.

Cando o Señor cambiou a sorte de Sión,

parecíanos un soño.

A boca enchéusenos de risos,

a lingua de cantares.

Daquela dicían os pagáns:

«O Señor fixo con eles cousas grandes».

O Señor fixo connosco cousas grandes,

estamos cheos de alegría.

Cambia, Señor, a nosa sorte,

coma os regatos no deserto.

Os que sementan entre bágoas,

recollen entre cantares.

Cando van, van chorando

os que levan a semente.

Ó viren, veñen cantando

os que traen os seus monllos.

Segunda Lectura     Flp 3, 8-14

Por Cristo considerei perda todas as cousas, conformándome á súa morte

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS FILIPENSES

            Irmáns:

            Todo me parece perda comparado coa prominencia do coñecemento de Cristo Xesús, o meu Señor. Por El guindeino todo e doulle tanto valor coma ao lixo con tal de gañar a Cristo e de vivir nel, sen ter eu mesmo a xustiza da Lei, senón a xustiza que se recibe de Deus pola fe en Cristo, a xustiza de Deus que nos chega pola fe, para o coñecer a El, experimentar a  forza da súa resurrección e sintonizar cos seus sufrimentos, reproducindo en min a súa morte, para ver de acadar tamén eu a resurrección dos mortos.

            Non é que eu xa chegase á meta nin que xa atinxira a perfección. Non. Eu aínda vou correndo, a ver se a alcanzo, xa que tamén eu fun alcanzado por Cristo Xesús.

            Irmáns, eu non boto de conta que a teña atinxido.

            Velaquí o único que fago: esquezo o que queda atrás e, lanzándome cara ao que está diante, bulo para pillar o premio ao que Deus desde arriba nos convoca en Cristo Xesús.

                        Palabra do Señor                             R/. Grazas a Deus

VERSÍCULO     Xl 2, 12-13

Así que, di o Señor,

convertédevos a min de todo corazón;

porque son benigno e misericordioso.

Evanxeo     Xn 8, 1-11

Quen de vós estea sen pecado, sexa o primeiro en tirarlle a pedra

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

            Naquel día, á tardiña, Xesús saíu para o Monte das Oliveiras. Pero á alborada, presentouse outra vez no templo e toda a xente veu onda el; el sentou e empezou a ensinar.

            Os escribas e fariseos trouxéronlle unha muller sorprendida en adulterio; puxérona no medio e medio e preguntáronlle:

            ‑ Mestre, a esta muller collérona en flagrante adulterio. Moisés, na Lei, mandounos apedrar a esta xente. Ti que dis?

            Preguntábanllo á mala fe para teren así de que o acusar. Pero Xesús, abaixado, escribía co dedo na terra. Como lle seguían preguntando, ergueuse e díxolles:

            ‑ Quen de entre vós non teña pecado, que lle tire a primeira pedra. E, abaixándose outra vez, escribía na terra. Pero eles, ao que o escoitaron, foron liscando un a un, comezando polos máis vellos.       Quedou el só coa muller, que seguía no medio. Ergueuse entón e preguntoulle:

            ‑ Muller onde van? Ninguén te condenou?

            Ela respondeulle:

            ‑ Ninguén, Señor.

            Díxolle Xesús:

            ‑ Tampouco eu te condeno: vaite e desde agora non peques máis.

                        Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo

CASTELLANO

Primera lectura

Lectura del libro de Isaías (43,16-21):

Esto dice el Señor, que abrió camino en el mar y una senda en las aguas impetuosas; que sacó a batalla carros y caballos, la tropa y los héroes: caían para no levantarse, se apagaron como mecha que se extingue. «No recordéis lo de antaño, no penséis en lo antiguo; mirad que realizo algo nuevo; ya está brotando, ¿no lo notáis? Abriré un camino por el desierto, corrientes en el yermo.
Me glorificarán las bestias salvajes, chacales y avestruces, porque pondré agua en el desierto, corrientes en la estepa, para dar de beber a mi pueblo elegido, a este pueblo que me he formado para que proclame mi alabanza».

Palabra de Dios

Salmo

Sal 125,1-2ab.2cd-3.4-5.6

R/.
El Señor ha estado grande con nosotros, y estamos alegres

Cuando el Señor hizo volver a los cautivos de Sión,
nos parecía soñar:
la boca se nos llenaba de risas,
la lengua de cantares. R.

Hasta los gentiles decían:
«El Señor ha estado grande con ellos.»
El Señor ha estado grande con nosotros,
y estamos alegres. R.

Recoge, Señor a nuestros cautivos
como los torrentes del Negueb.
Los que sembraban con lágrimas
cosechan entre cantares. R.

Al ir, iba llorando,
llevando la semilla;
al volver, vuelve cantando,
trayendo sus gavillas. R.

Segunda lectura

Lectura de la carta del apóstol san Pablo a los Filipenses (3,8-14):

Hermanos:
Todo lo considero pérdida comparado con la excelencia del conocimiento de Cristo Jesús, mi Señor.
Por él lo perdí todo, y todo lo considero basura con tal de ganar a Cristo y ser hallado en él, no con una justicia mía, la de la ley, sino con la que viene de la fe de Cristo, la  justicia que viene de Dios y se apoya en la fe.
Todo para conocerlo a él, y la fuerza de su resurrección, y la comunión con sus padecimientos, muriendo su misma muerte, con la esperanza de llegar a la resurrección de entre los muertos.
No es que ya haya conseguido o que ya sea perfecto: yo lo persigo, a ver si lo alcanzo como yo he sido alcanzado por Cristo.
Hermanos, yo no pienso haber conseguido el premio. Sólo busco una cosa: olvidándome de lo que queda atrás y lanzándome hacia lo que está por delante, corro hacia la meta, hacía el premio, al cual me llama Dios desde arriba en Cristo Jesús.

Palabra de Dios

Evangelio del domingo

Lectura del santo evangelio según san Juan (8,1-11):

En aquel tiempo, Jesús se retiró al monte de los Olivos. Al amanecer se presentó de nuevo en el templo, y todo el pueblo acudía a él, y, sentándose, les enseñaba.
Los escribas y los fariseos le traen una mujer sorprendida en adulterio, y, colocándola en medio, le dijeron:
– «Maestro, esta mujer ha sido sorprendida en flagrante adulterio. La ley de Moisés nos manda apedrear a las adúlteras; tú, ¿qué dices?».
Le preguntaban esto para comprometerlo y poder acusarlo.
Pero Jesús, inclinándose, escribía con el dedo en el suelo.
Como insistían en preguntarle, se incorporó y les dijo:
– «El que esté sin pecado, que le tire la primera piedra».
E inclinándose otra vez, siguió escribiendo.
Ellos, al oírlo, se fueron escabullendo uno a uno, empezando por los más viejos. Y quedó solo Jesús, con la mujer en medio, que seguía allí delante.
Jesús se incorporó y le preguntó:
– «Mujer, ¿dónde están tus acusadores?; ¿ninguno te ha condenado?».
Ella contestó:
– «Ninguno, Señor».
Jesús dijo:
– «Tampoco yo te condeno. Anda, y en adelante no peques más».

Palabra del Señor

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *