A Palabra Domingo XVI

GALEGO

DOMINGO XVI ORDINARIO

Primeira Lectura   Xer 23, 1-6

Congregarei o resto do meu rabaño e suscitarei pastores para eles

LECTURA DO LIBRO DE XEREMÍAS

            Ai dos pastores que deixan que se perda o rabaño

e que o espantan do meu pasteiro!—é o Señor quen fala—.

            Por isto así lles fala o Señor, Deus de Israel,

aos pastores que apacentan o meu pobo:

            — Vós espantades as miñas ovellas,

escorrentádelas e non coidades delas;

ollade que eu vos pedirei contas da maldade dos vosos feitos

—é o Señor quen fala—.

            Eu xuntarei o resto das miñas ovellas,

traéndoos de todos os países a onde as esparexín,

e fareinas volver aos seus pasteiros,

onde criarán e se multiplicarán.

            Para elas constituirei pastores que as apacenten,

de xeito que xa non volvan ter medo, nin se espanten,

nin se perda ningunha—é o Señor quen fala—.

            Ollade que chegan os días—é o Señor quen fala—

en que farei abrollar de David un xermolo lexítimo,

será rei de verdade e comportarase con prudencia,

administrará o dereito e a xustiza no país.

            Desde os seus días Xudá vivirá a salvo,

e Israel vivirá en paz.

            O título que se lle dará será este: “O Señor é a nosa xustiza”.

                        Palabra do Señor                             R.: Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL   Sal 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6

R.: (1)O Señor é o meu pastor, nada me falta.

O Señor é o meu pastor, nada me falta.

En pastos verdecentes faime repousar.

El lévame a beber en augas tranquilas

e repón as miñas forzas.

Guíame por vereas rectas,

por mor do seu nome.

Se tiver de pasar por valgadas sombrizas,

ningún mal temería, pois ti vas comigo;

o teu bastón e o teu caxato son o meu sosego.

Ti pos para min a mesa,

á cara dos meus inimigos;

únxesme con perfume a cabeza,

e a miña copa reborda.

O teu benquerer e a túa misericordia vanme seguindo

todos os días da miña vida.

Eu habitarei na casa do Señor

por días prolongados sen fin.

Segunda Lectura   Ef 2, 13-18

El é a nosa paz, quen dos dous fixo un

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS EFESIOS

            Irmáns:

            Os que antes estabades lonxe, agora grazas a Cristo Xesús estades cerca, no sangue de Cristo. El é a nosa paz, o que dos dous pobos fixo un só derrubando a medianeira—a inimizade—, abolindo na súa carne aquela Lei de mandamentos e normas para crear en si mesmo cos dous unha nova humanidade facendo a paze reconciliando con Deus ambos os dous nun único corpo por medio da cruz, matando nel mesmo a inimizade.

            El veu e anunciou a paz; paz para vós—os de lonxe— e paz para os que estaban cerca porque por el temos uns e outros acceso ao Pai, nun mesmo Espírito.

                        Palabra do Señor                             R.: Grazas a Deus

ALELUIA   Xn 10, 27

Se non se canta, pódese omitir.

Aleluia, aleluia.

As miñas ovellas escoitan a miña voz, di o Señor;

eu coñézoas e elas séguenme.

Aleluia.

Evanxeo   Mc 6, 30-34

Eran coma ovellas sen pastor

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

            Naquel tempo, os apóstolos volveron reunirse con Xesús e contáronlle canto fixeran e ensinaran.

            El díxolles: “Vinde vós sós á parte, a un lugar arredado, e descansade un pouco”. Porque eran moitos os que ían e viñan e nin para comer atopaban tempo. Entón marcharon na barca, á parte, a un lugar arredado.

            Pero víronos marchar e déronse conta moitos e, desde todas as aldeas, foron andando para alí e chegaron primeiro ca eles.

            Cando desembarcou, Xesús atopouse cunha gran multitude e sentiu compaixón por eles, porque eran coma ovellas sen pastor, e púxose a ensinarlles moitas cousas.

                        Palabra do Señor                             R.: Loámoste, Cristo

CASTELLANO

Domingo 16º del Tiempo Ordinario – Ciclo B

Lectura del libro de Jeremías (23,1-6):

Ay de los pastores que dispersan y dejan perecer las ovejas de mi rebaño –oráculo del Señor–.

Por eso, así dice el Señor, Dios de Israel: «A los pastores que pastorean mi pueblo: Vosotros dispersasteis mis ovejas, las expulsasteis, no las guardasteis; pues yo os tomaré cuentas, por la maldad de vuestras acciones –oráculo del Señor–. Yo mismo reuniré el resto de mis ovejas de todos los países adonde las expulsé, y las volveré a traer a sus dehesas, para que crezcan y se multipliquen. Les pondré pastores que las pastoreen; ya no temerán ni se espantarán, y ninguna se perderá –oráculo del Señor–. Mirad que llegan días –oráculo del Señor– en que suscitaré a David un vástago legítimo: reinará como rey prudente, hará justicia y derecho en la tierra. En sus días se salvará Judá, Israel habitará seguro. Y lo llamarán con este nombre: El-Señor-nuestra-justicia.»

Palabra de Dios

Salmo

R/. El Señor es mi pastor, nada me falta

El Señor es mi pastor, nada me falta:

en verdes praderas me hace recostar;

me conduce hacia fuentes tranquilas

y repara mis fuerzas. R/.

Me guía por el sendero justo,

por el honor de su nombre.

Aunque camine por cañadas oscuras,

nada temo, porque tú vas conmigo:

tu vara y tu cayado me sosiegan. R/.

Preparas una mesa ante mí,

enfrente de mis enemigos;

me unges la cabeza con perfume,

y mi copa rebosa. R/.

Tu bondad y tu misericordia me acompañan

todos los días de mi vida,

y habitaré en la casa del Señor

por años sin término. R/.         

Lectura de la carta del apóstol san Pablo a los Efesios (2,13-18):

Ahora estáis en Cristo Jesús. Ahora, por la sangre de Cristo, estáis cerca los que antes estabais lejos. Él es nuestra paz. Él ha hecho de los dos pueblos una sola cosa, derribando con su carne el muro que los separaba: el odio. Él ha abolido la Ley con sus mandamientos y reglas, haciendo las paces, para crear con los dos, en él, un solo hombre nuevo. Reconcilió con Dios a los dos pueblos, uniéndolos en un solo cuerpo mediante la cruz, dando muerte, en él, al odio. Vino y trajo la noticia de la paz: paz a vosotros, los de lejos; paz también a los de cerca. Así, unos y otros, podemos acercarnos al Padre con un mismo Espíritu.

Palabra de Dios

Lectura del santo evangelio según san Marcos (6,30-34):

En aquel tiempo, los apóstoles volvieron a reunirse con Jesús y le contaron todo lo que habían hecho y enseñado.

Él les dijo: «Venid vosotros solos a un sitio tranquilo a descansar un poco.»

Porque eran tantos los que iban y venían que no encontraban tiempo ni para comer. Se fueron en barca a un sitio tranquilo y apartado. Muchos los vieron marcharse y los reconocieron; entonces de todas las aldeas fueron corriendo por tierra a aquel sitio y se les adelantaron. Al desembarcar, Jesús vio una multitud y le dio lástima de ellos, porque andaban como ovejas sin pastor; y se puso a enseñarles con calma.

Palabra del Señor

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *