GALEGO
DOMINGO XIII ORDINARIO
Primeira Lectura Sab 1, 13-15; 2, 23-24
Por envexa do demo entrou a morte na terra
LECTURA DO LIBRO DA SABEDORÍA
Non fixo Deus a morte
nin se aleda co exterminio dos vivos;
creouno todo, de certo, para que subsista
e as criaturas do mundo son saudables;
non hai nelas veleno mortal
nin ten o Hades imperio sobre a terra,
porque a Xustiza é inmortal.
Pois Deus creou o home para a incorrupción
e fíxoo imaxe do seu propio ser,
mais pola envexa do demo entrou a morte no mundo,
e os seus secuaces téñena de probar.
Palabra do Señor R.: Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Sal 29, 2 e 4. 5-6. 11 e 12a e 13b
R.: (2a)Eu lóote, Señor, porque me libraches.
Eu lóote, Señor, porque me libraches
e non deixaches rirse de min os inimigos.
sacaches do abismo a miña vida,
fixéchesme revivir,
lonxe dos que baixanao sepulcro.
Cantádelleao Señor os seus amados,
loade o seu santo nome.
O seu furor dura só un intre;
o seu favor, toda a vida.
Se hai pranto á tardiña,
ao abrente xa hai ledicia.
Escoita, Señor; ten compaixón de min,
Señor, ven socorrerme.
Trocaches o meu lamento en danza,
Señor, meu Deus, hei loarte por sempre.
Segunda Lectura 2 Cor 8, 7. 9. 13-15
Que a vosa abundancia supla a indixencia dos irmáns pobres
LECTURA DA SEGUNDA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS
Irmáns:
Xa que abundades en todo—en fe, en palabras, en ciencia, en interese polas cousas e en amor a nós—, abundade tamén nesta graza. Coñecedes ben a xenerosidade do noso Señor Xesús Cristo que, sendo rico, se fixo pobre por vósparavos enriquecer coa súa pobreza.
Non se trata de que pasedes apuros por aliviardes a outros, senón de que haxa equilibrio. Neste momento, a vosa abundancia pode remediar a carencia deles para que a abundancia deles poida vir en auxilio da vosa carencia.
Así haberá igualdade, de acordo co que está escrito. A quen recollía moito non lle sobrabae, a quen recollía pouco, non lle faltaba.
Palabra do Señor R.: Grazas a Deus
ALELUIA Cf. 2 Tim 1, 10
Se non se canta, pódese omitir.
Aleluia, aleluia.
O noso Salvador Xesús Cristo destruíu a morte,
e iluminou a vida por medio do Evanxeo.
Aleluia.
Evanxeo Mc 5, 21-43 (longa)
Nena, a ti che falo, érguete.
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
Naquel tempo, pasando de novo Xesús nunha barca para a banda de enfronte, xuntouse moita xente arredor del, que estaba na beira do mar. Nisto chegou un dos xefes da sinagoga, chamado Xairo, que,ao velo, se botou aos seus pés suplicándolle:
— A miña filla está a piques de morrer, ven impor sobre ela as túas mans para que sande e viva.
E foise con el, seguido de moito xentío que o estrullaba.
Había unha muller que padecía hemorraxias desde doce anos atráse levaba sufrido moito cos médicos, que lle acababan cos bens; total para nada, porque a cada paso ía a peor. Como oíra falar do que facía Xesús, achegouse entre a xente por detrás e tocoulle o seu vestido, dicindo para si:
— Aínda que non sexa máis que tocarlle o seu vestido, ficarei sa.
E, secándolle a fonte da hemorraxia, sentiu no seu corpo que estaba curada do mal.
Axiña Xesús, decatándose da forza que saíra del, volveuse e preguntou:
— Quen me tocou na roupa?
Os discípulos respondéronlle:
— Ti ben ves a xente preméndote, e aínda preguntas por quen te tocou?
Pero el seguía mirando arredor para ver quen fora. Daquela, a muller, amedrentada e tremendo, sabendo o que lle sucedera, veu caer ante el contándolle toda a verdade. El díxolle:
— Filla, a túa fe sandoute, vaite en paz, curada para sempre da túa doenza.
Aínda estaba el falando, cando chegaron da casa do xefe da sinagoga a dicirlle:
— A túa filla acaba de morrer. Para que andar xa molestandoo Mestre?
Pero Xesús,ao escoitar o que estaban a falar, díxolleao xefe da sinagoga:
— Non temas, abonda que teñas fe.
E non permitiu que ninguén o acompañase, fóra de Pedro, Santiago e Xoán, o irmán de Santiago.
Ao chegaren á casa do xefe da sinagoga, vendo o gran barullo que facían con choros e lamentos, entrou e díxolles:
— A que vén tanto barullo e tanto chorar? A meniña non morreu, está a durmir.
E todos facían riso del. Pero botándoos a todos fóra e levando con el os pais da meniña e mais os seus acompañantes, entrou onde estaba a nena. Colleuna pola man e díxolle:
— Talitha, qumi (que quere dicir: “rapaza, érguete”).
A rapaciña ergueuse decontado e botouse a andar, que xa tiña doce años. E aquela xente quedou coa boca aberta.
El insistiulles en que non llo contasen a ninguén e mandou que lle desen de comer.
Palabra do Señor R.: Loámoste, Cristo
______________________________________________________________________
Ou: 21-24. 35b-43(máis breve)
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
Naquel tempo, pasando de novo Xesús nunha barca para a banda de enfronte, xuntouse moita xente arredor del, que estaba na beira do mar. Nisto chegou un dos xefes da sinagoga, chamado Xairo, que,ao velo, se botou aos seus pés suplicándolle:
— A miña filla está a piques de morrer, ven impor sobre ela as túas mans para que sande e viva.
E foise con el, seguido de moito xentío que o estrullaba.
Aínda ía de camiño cando chegaron da casa do xefe da sinagoga a dicirlle:
— A túa filla acaba de morrer. Para que andar xa molestando o Mestre?
Pero Xesús, ao escoitar o que estaban a falar, díxolle ao xefe da sinagoga:
— Non temas, abonda que teñas fe.
E non permitiu que ninguén o acompañase, fóra de Pedro, Santiago e Xoán, o irmán de Santiago.
Ao chegaren á casa do xefe da sinagoga, vendo o gran barullo que facían con choros e lamentos, entrou e díxolles:
— A que vén tanto barullo e tanto chorar? A meniña non morreu, está a durmir.
E todos facían riso del. Pero botándoos a todos fóra e levando con el os pais da meniña e mais os seus acompañantes, entrou onde estaba a nena. Colleuna pola man e díxolle:
— Talitha, qumi (que quere dicir: “rapaza, érguete”).
A rapaciña ergueuse decontado e botouse a andar, que xa tiña doce años. E aquela xente quedou coa boca aberta.
El insistiulles en que non llo contasen a ninguén, e mandou que lle desen de comer.
Palabra do Señor R.: Loámoste, Cristo
CASTELLANO
Lecturas del Domingo 13º del Tiempo Ordinario – Ciclo B
Lectura del libro de la Sabiduría (1,13-15;2,23-24):
Dios no hizo la muerte ni goza destruyendo los vivientes. Todo lo creó para que subsistiera; las criaturas del mundo son saludables: no hay en ellas veneno de muerte, ni el abismo impera en la tierra. Porque la justicia es inmortal. Dios creó al hombre para la inmortalidad y lo hizo a imagen de su propio ser; pero la muerte entró en el mundo por la envidia del diablo; y los de su partido pasarán por ella.
Palabra de Dios
Salmo
Salmo responsorial 29
R/. Te ensalzaré, Señor, porque me has librado
Te ensalzaré, Señor, porque me has librado
y no has dejado que mis enemigos se rían de mí.
Señor, sacaste mi vida del abismo,
me hiciste revivir cuando bajaba a la fosa. R/.
Tañed para el Señor, fieles suyos,
dad gracias a su nombre santo;
su cólera dura un instante;
su bondad, de por vida;
al atardecer nos visita el llanto;
por la mañana, el júbilo. R/.
Escucha, Señor, y ten piedad de mí;
Señor, socórreme.
Cambiaste mi luto en danzas.
Señor, Dios mío, te daré gracias por siempre. R/.
Segunda lectura
Lectura de la segunda carta del apóstol san Pablo a los Corintios (8,7.9.13-15):
Ya que sobresalís en todo: en la fe, en la palabra, en el conocimiento, en el empeño y en el cariño que nos tenéis, distinguíos también ahora por vuestra generosidad. Porque ya sabéis lo generoso que fue nuestro Señor Jesucristo: siendo rico, se hizo pobre por vosotros para enriqueceros con su pobreza. Pues no se trata de aliviar a otros, pasando vosotros estrecheces; se trata de igualar. En el momento actual, vuestra abundancia remedia la falta que ellos tienen; y un día, la abundancia de ellos remediará vuestra falta; así habrá igualdad. Es lo que dice la Escritura: «Al que recogía mucho no le sobraba; y al que recogía poco no le faltaba.»
Palabra de Dios
Evangelio
Lectura del santo Evangelio según san Marcos (5,21-43):
En aquel tiempo Jesús atravesó de nuevo a la otra orilla, se le reunió mucha gente a su alrededor, y se quedó junto al lago.
Se acercó un jefe de la sinagoga, que se llamaba Jairo, y al verlo se echó a sus pies, rogándole con insistencia: «Mi niña está en las últimas; ven, pon las manos sobre ella, para que se cure y viva.»
Jesús se fue con él, acompañado de mucha gente que lo apretujaba. Había una mujer que padecía flujos de sangre desde hacía doce años. Muchos médicos la habían sometido a toda clase de tratamientos y se había gastado en eso toda, su fortuna; pero en vez de mejorar, se había puesto peor. Oyó hablar de Jesús y, acercándose por detrás, entre la gente, le tocó el manto, pensando que con sólo tocarle el vestido, curaría. Inmediatamente se secó la fuente de sus hemorragias y notó que su cuerpo estaba curado.
Jesús, notando que, había salido fuerza de él, se volvió en seguida, en medio le la gente, preguntando: «¿Quién me ha tocado el manto?»
Los discípulos le contestaron: «Ves como te apretuja la gente y preguntas: «¿quién me ha tocado?»»
Él seguía mirando alrededor, para ver quién había sido. La mujer se acercó asustada y temblorosa, al comprender lo que había pasado, se le echó a los pies y le confesó todo.
Él le dijo: «Hija, tu fe te ha curado. Vete en paz y con salud.»
Todavía estaba hablando, cuando llegaron de casa del jefe de la sinagoga para decirle: «Tu hija se ha muerto. ¿Para qué molestar más al maestro?»
Jesús alcanzó a oír lo que hablaban y le dijo al jefe de la sinagoga: «No temas; basta que tengas fe.»
No permitió que lo acompañara nadie, más que Pedro, Santiago y Juan, el hermano de Santiago. Llegaron a casa del jefe de la sinagoga y encontró el alboroto de los que lloraban y se lamentaban a gritos.
Entró y les dijo: «¿Qué estrépito y qué lloros son éstos? La niña no está muerta, está dormida.»
Se reían de él. Pero él los echó fuera a todos, y con el padre y la madre de la niña y sus acompañantes entró donde estaba la niña, la cogió de la mano y le dijo: «Talitha qumi (que significa: contigo hablo, niña, levántate).»
La niña se puso en pie inmediatamente y echó a andar –tenía doce años–. Y se quedaron viendo visiones. Les insistió en que nadie se enterase; y les dijo que dieran de comer a la niña.
Palabra del Señor